Blog
20 juli 2020
Door de zijkant van het raam zie ik haar zitten. Ik schrik.. In de ruim 8 weken dat ik haar niet heb gezien is ze niet alleen 25 kilo lichter geworden maar ook haar energie is nog maar een fractie van wat het was. Zodra ze ons ziet komt ze moeizaam overeind en tegelijkertijd verschijnt haar grote mooie glimlach in combinatie met de twinkeling in haar (geelziende) ogen. Bij ons beiden zitten de emoties gelijk hoog als we elkaar warm en oprecht knuffelen en ik voel haar broze lijf door het laagje kleding wat ze draagt. Dit gevoel is net zo schrijnend onwerkelijk als dankbaar confronterend...
19 maart 2018
Mijn vingers ratelen over het toetsenbord. Het trouwseizoen is bijna voorbij en ik mocht de meest mooie gevoelens op papier laten landen. Over het algemeen fijne woorden over blije emoties, over vertrouwen, geluk, liefde en plezier. Maar toch zit in bijna elke toespraak die ik schrijf, een gedeelte wat me tot tranen roert van verdriet...